صفحه اصلی

منطق الطیر

عذر آوردن مرغان

عذر آوردن مرغان

حکایت مسعود و کودک ماهیگیر

حکایت خونیی که به بهشت رفت

حکایت سلطان محمود و خارکن

حکایت شیخ نوقانی

حکایت دیوانه ای برهنه که جبه ای ژنده به او بخشیدند

به کعبه رفتن رابعه

حکایت دیوانه ای که از مگس و کیک در عذاب بود

حکایت مرد توبه شکن

حکایت مرد بت پرستی که بت را خطاب میکرد و خدا خطابش را لبیک گفت

حکایت صوفی و انگبین فروش

حکایت موسی و قارون

حکایت زاهدی خودپسند که از مرده ای احتراز جست

گفتهٔ عباسه دربارهٔ روز رستخیز

گم شدن شبلی از بغداد

خصومت دو مرقع پوش

حکایت مفلسی که عاشق شاه مصر شد

حکایت گور کنی که عمر دراز یافت

گفتار عباسه دربارهٔ نفس

گفتگوی سالک ژنده پوش با پادشاه

حکایت دو روباه که شکار خسرو شدند

حکایت غافلی که از ابلیس گله داشت

احوال مالک دینار

پند دیوانه ای با خواجه ای ناسپاس

گفتار مردی پاک دین

حکایت نومریدی که زر از شیخ خود پنهان می داشت

نکته ای که شیخ بصره از رابعه پرسید

عابدی که پس از سالها عبادت به نوای مرغی دل خوش کرده بود

حکایت شهریاری که قصری زرنگار کرد

حکایت بازاریی که سرای زرنگار کرد

حکایت عنکبوت و خانهٔ او

حکایت مردی گران جان که در بیابان به درویشی رسید

سوگواری مردی که بی قرار و پند بیدلی به او

حکایت غافلی که عود می سوخت

حکایت دردمندی که از مرگ دوستش پیش شبلی گریه میکرد

حکایت تاجری که از فروختن کنیز خود پشیمان شد

حکایت خسروی که سگ تازی خود را رها کرد

حکایت حلاج که در دم مرگ روی خود را به خون خود سرخ کرد

حکایت جنید که سر پسرش را بریدند

حکایت مرگ ققنس

سوگواری پسری که در مرگ پدر

گفتار نایبی در دم مرگ

گفتگوی عیسی با خم آب

گفتگوی سقراط با شاگردش در دم مرگ

راه بینی که از دست کسی شربت نمی خورد

حکایت چاکری که از دست شاه میوهٔ تلخی را با رغبت خورد

گفتار مردی صوفی از روزگار خود

حکایت پیرزنی که از شیخ مهنه دعای خوشدلی خواست

گفتار جنید دربارهٔ خوشدلی

حکایت خفاشی که به طلب خورشید پرواز می کرد

حکایت خسروی که به استقبالش شهر را آراسته بودند و او فقط به آرایش زندانیان توجه کرد

حکایت خواجه ای که بایزید و ترمذی را در خواب دید

گفتار شیخ خرقان در دم آخر

حکایت بنده ای که با خلعت شاه گرد راه از خود پاک کرد و بردارش کردند

دو چیزی که پیر ترکستان دوست میداشت

حکایت بادنجان خوردن شیخ خرقانی

حکایت ذالنون که چهل مرقع پوش را که جان داده بودند دید

دولتی که سحرهٔ فرعون یافتند

حکایت پیرزنی که به ده کلاوه ریسمان خریدار یوسف شد

گفتگوی مردی درویش با ابراهیم ادهم دربارهٔ فقر

گفتگوی شیخ غوری با سنجر

سخن دیوانه ای دربارهٔ عالم

حکایت احمد حنبل که پیش بشر حافی می رفت

حکایت پادشاه هندوان که اسیر محمود گشت و مسلمان شد

حکایت مردی غازی و مردی کافر که مهلت نماز به یکدیگر دادند

حکایت یوسف و ده برادرش که در قحطی به چاره جویی پیش او آمدند و گفتگوی آنها

حکایت غلامان عمید خراسان و دیوانهٔ ژنده پوش

حکایت دیوانه ای که از سرما به ویرانه ای پناه برد و خشتی بر سرش خورد

حکایت مردی که خری به عاریت گرفت و آنرا گرگ درید

قحطی مصر و مردن مردم و گفتهٔ مرد دیوانه

حکایت دیوانه ای که تگرگی بر سرش خورد و گمان برد کودکان بر سر او سنگ می زنند

گفتهٔ واسطی که گذارش بر گور جهودان افتاد

پاسخ بایزید به نکیر و منکر

حکایت درویش حق جو و راز و نیاز او

حکایت محمود که مهمان گلخن تاب شد

سقایی که از سقای دیگر آب خواست

حکایت شیخ بوبکر نشابوری که خرش بر لاف زدن او بادی رها کرد

حکایت رازجویی موسی از ابلیس

عقیدهٔ مردی پاک دین دربارهٔ مبتدی

شیخی که از سگی پلید دامن در نچید

حکایت عابدی که در زمان موسی مشغول ریش خود بود

حکایت ابلهی که در آب افتاد و ریش بزرگش وبال او بود

حکایت صوفیی که هرگاه جامه می شست باران می آمد

حکایت دیوانه ای که در کوهسار با پلنگان انس کرده بود

حکایت عزیزی که از داشتن خداوند شادی میکرد

حکایت مستی که مست دیگر را بر مستی ملامت میکرد

حکایت عاشقی که عیب چشم یار را پس از نقصان عشق دید

حکایت محتسبی که مستی را میزد و گفتار آن مست

گفتهٔ بوعلی رودبار در وقت مرگ

پیام خداوند به بندگان توسط داود

نارضا بودن ایاز از اینکه محمود سلطنت را به او داد

مناجات رابعه با خداوند

خطاب خالق با داود

حکایت محمود که لات را به هندوان نفروخت و آنرا سوزاند

حکایت محمود که برای فتح غزنین نذر کرد غنایم را به درویشان بدهد

حکایت چوب خوردن یوسف به دستور زلیخا

حکایت خواجه ای که از غلامش خواست او را برای نماز بیدار کند

گفتار بوعلی طوسی دربارهٔ اهل جنت و اهل دوزخ

حکایت مردی که از نبی اجازهٔ نماز بر مصلایی گرفت