در جهان یک زیان چو سودِ تو نیست

ظهرالنور ذوالمنن باشد

غیب خواهی خودی زره بردار

غیب گو گرد سرخ یزدان است

تو پر از عیب و قصد عالم غیب

برنخیزد به دست بیخردیت

بود تو چون ترا حجاب آمد

گفت رو نفس را بکن بدرود

روز و شب در فراق عقل بنال

عقل را زین عقیله باز رهان

بینی آنگه که یابی از دل قوت