جهد کن تا زنیست هست شوی

باشد آنرا که دین کند هستش

چون ازاین جرعه گشت جان تو مست

هرکه آزاد کرد آنجایست

لیکن آن بند به که مرکب بخت

بند کو برنهد تو تاج شمر

زانکه هم محسنست و هم مُجمل

چه کنی بهر بی نوایی را

شاد ازو باش و زیرک از دینش

زیرک آنست کوش بردارد

نیکبخت آن کسی که بندهٔ اوست

چون از این شاخها شدی بی برگ

نشوی مرگ را دگر منکر

دست تو چون به شاخ مرگ رسید

پای کز طارم هدی دورست