بنشین تا بنویسمت

برخیز تا ببینمت

بخرام تا بخوانمت به آواز چکاو و قناری

واژه هایم

بر تابستان پیکرت عریانی

بر زمستان اندامت

کرک و مخمل و بارانی است

واژه هایم

زلف و گریبانت را

عطر و ستاره

وحجاب و وسوسه اند

ترانه هایم

به هیئت اندامت

در ایوان و اتاق

در آشپزخانه و حیاط

می چرخند

می خندند

می لندند و می خوانند

واژه هایم

به زلالی دستت

و به ظرافت انگشتانت

بر کاکل لادنی می بارند

ساقه یاسی می کشنند

و شهوت کاکتوسی را بر می انگیزند

چه روز بود

از چه سال

پگاه یا پسینگاه ؟

که از بیشه زار خیالم بیرون خرامیدی

گیسو حجاب عریانی

و شرم را

شیطان شکیباییم کردی ؟

چه شب بود

به چه ماه

که به تالار شعرم درآمدی

پیدا و پنهان از پس ستونها

و یورش بردی به خلوت پرهیزم

به شور و کرشمه و آواز ؟

برخیز تا بسرایمت

بخرام تا بخرانمت

پیش آی تا ببوسمت