42
حب محبوب خدا حب خداست
از زبان عشق ما را این نداست
عاشق و معشوق کی از هم جداست
پر ز عشق شمع گر پروانه سوخت
شمع هم از جان و دل او را فداست
گر زند بلبل ز عشق گل صفیر
گل هم اندر ناله اما بی صداست
گر زند فرهاد آن فریاد عشق
قلب شیرین کی برون از آن نواست
مولوی فرمود اندر مثنوی :
« حب محبوب خدا حب خداست »
غم ندارم از گناه و جرم خویش
زان که الطاف خدایم رهنماست
جرم ما در نزد عفوش هیچ نیست
آن که فضلش بر دو عالم کد خداست
الحق این اشعار پرمغز ( کمال )
چون شراب ارغوانی غم زداست