خداگو است نه در بند ننگ و نه نام است

چرا که صوم و صلاتش چو دانه و دام است

تو را شرنگ حماقت همیشه در کام است

ز خون جام دل خویش دردی آشام است

برای عاشق جانباز رنج و آلام است

اسیر وحدت و کثرت ز روز تا شام است

به قول پیر طریقت هنوز ناکام است

تو را که لحظه به لحظه ز دوست اکرام است

دگر ز حضرت او به از این چه انعام است

تو را از او ز ره دل همیشه الهام است

میان عاشق و معشوق بی سرانجام است

هنوز از نظر پختگان او خام است