می دیدم از دو دیده دل ، مهر روی تو

تا بی خودانه باده کشم از سبوی تو

زان گل ندیده هیچ به جز رنگ و بوی تو

خوش آن که عاشقانه بمیرد به کوی تو

جز در درون دل نکنم جستجوی تو

گاه نماز روی نمایم به سوی تو

یک لحظه نیست تا نکنم آرزوی تو

با چشم دل حروف جمال نکوی تو

با آن که نیستم به خدا من عدوی تو

ناجی شود ز مرتبت آبروی تو

بخشیدن گناه بود رسم و خوی تو

دارد ( کمال ) ورد زبان گفتگوی تو