ما کیستیم ؟ بلبل محنت رسیده ایم

تا گل خضاب کرده رخش را ز خون ما

از لعل گل چو صوت اَنَا الحَق شنیده شد

روی و ریای خلق چو دیدیم ناگزیر

تا دیده ایم ساقی گل را به شوق و شور

بانک و فغان ما بربود است دل ز خلق

چون زاغ را مزاحم خود دیده ایم پس

مستیم و بیخودیم و غزلخوان و پایکوب

از بهر بوسه ای ز لب لعل گون گل

ار شوق ژاله ای که عیان در رخ گل است

از عشق روی سرخ گل اندام خویشتن

در جام گل چو حافظ شیرین سخن ز شوق

تا قلب ما ز عشق رخ او شکسته شد