عشقت بتا زد آتش به جانم

تا دیده ام من نور جمالت

تا خورده ام می از چشم مستت

ای ساقی دل با جام دیگر

دیریست ای جان از خمر عشقت

چون نیست گشتم در نور رویت

از عالم ذر چون گوی خورشید

از شور شوق گلزار رویت

ز آن دم که دیدم نام و نشانت

در سینه دارم عشق جوانی

هرگز ندارم از خود بیانی

یاران بدانید از فضل ساقی

ز آن دم که ساقی جام میم داد

همچون « کمالش » در خیل مستان