ماه را در رخ خورشید عیان می بینم

باده را از رخ مینای جهان می نگرم

ساقی و باده و میخانه و میخوار و خمار

دلبر و بی دل و دلدار و دل افتاده و دل

ریشه و کنده و برگ و بر مجموعۀ تاک

ماسوی را همه از روز ازل تا به ابد

آن هنرپیشه بی سابقۀ یکتا را

پیشه را پیل ، گدا را شه ، ایمان را کفر

چشم و گوش و دهن و جملۀ اعضای بدن

همه را همچو « کمال » از ره دل مست و خراب