دلبرم از ره دل طرفه پیامی دارد

دلم اندر خم زلفش ز ازل تا به ابد

هر که در نور رخش شمع صفت می سوزد

تا که شد جام دلم چون رخ او پر از خون

گر چه از بویِ خوشش گشته جهانی مدهوش

آن که بر شمس رخش دید هلال ابرو

توئی ای جانِ جهان عاشق و عشق و معشوق

دارد از لطف ازل عیش و نشاطی جاوید

هر کجا می نگرم نیست به جز نور رخش

ساقیا ریز به جام من شیدا ز کرم

بر « کمال » و همه کس جود نماید همه دم