عشق چه می‌كند ببین حال خراب و زار من

عشق تباه می‌كند روز خوش تو را ببین

عشق مرا كشان كشان برد به عمق آب‌ها

عشق به باد می‌دهد خانه‌ی آرزوی تو

این بت سنگدل چرا روی به ما نمی‌كند

من پر درد و ناله‌ام او پر ناز و عافیت

او دل سنگ دارد و یاد نمی‌كند ز ما

خار شمرده او مرا هستم و لیك از ازل

هر چه به من جفا كند دل نكند دل از رخش

این دل وحشی‌ مرا هیچ نبود نرمشی

عقل نكن نصیحتم كار دل است عاشقی

اوست تمام زندگی اوست گل بهار من

شمس نماز می‌كند سوز و گداز می‌كند

اوست خدای عاشقان قدرت و علم بیكران

چشمه آب زندگی از دل او زند برون

نیست حقیقتی دگر جز گذر خیال او