نوشیده‌ام ز دستت یك جام شهد صافی

امشب شها دمی با این ژنده‌پوش سر كن

بحثم نه درد باشد نی آرزوی درمان

روزی كه گرم گیرم در بر تو را نگارا

پرواز با تو جانا ناممكن است بر من

من جای كعبه تو بر گرد یار گردم

گویا تو شرمساری وقت گناه بنده

این ادعا كه گفتم سر می‌دهم به پایت

كی من به بحر وحدت با تو یگانه گردم

من باید از میانه گردد فنا و تنها

تو ساده‌ای جهان را هم ساده آفریدی

از هیچ یك برون ‌شد وز یك دو تا وز آن سه

من نور سادگی را كردم رها و غرقم

ما در خیال دانش یا وهم مال و قدرت

آرامش و سرور و علم و توان بی‌حد

اوراق را تو بر من الهام می‌نمایی