تابیده بر دل من خورشید بامدادی

بلبل غزل سراید قمری ترانه خواند

نوشیده‌ام ز لعلی در جنتی که از آن

آی آفتاب هستی بو مستدام بر سر

نقش بر آب و وهمی فانی است کلّ دنیا

این نکته را نوشته آن مهربان ایران

من نامدم برای آموزش تو برخیز

خاکی شود به سختی سنگ گران‌بهایی

از یک گیاه ساده تا اوج بید مجنون

آنگاه آدمی که راهی دراز دارد

از زهد خشک و ترس و حرص و زیاده‌خواهی

در پشت شهر دانش در جستجوی یارت

از وادی طلب تا عشق و وقوف عرفان

در پشت بام حیرت فانی شوی تو در او

آنجا تو تا همیشه گردی رها ز غم‌ها