کین فلکها بود درو چو مغاک

واندر آن هفت را دخول و خروج

که مر او را بسان ایوانست

که دهنده است دانش و هُش را

آنکه در فعل و رای خودکامست

که به ملک اندر آن چو جمشیدست

زهره کز نور او جهان شیدست

آن عُطارد که وی دبیر آمد

که اثیر اندر آن پناه آمد