گفت چون شد ز همرهیش آگاه

پای سازم به ره چو مور و چو مار

تو ز من خواه و گیر جان بازی

کم ز سگ مر ترا ندارم پاس

گر کنم با سگی قرین باشم

بر گریبان روز دامن شب

کین سگی کرد سیصد و نه سال

پاس همراه داشت بر درِ غار

یار در غار مار دارد باز

یار بایست همچو بوبکری

خاک فعلستی و هوا آثار