خود یکی روزه راه خورشیدست

قطره ای از هزار جیحونست

معرفت را چرا کنی دعوی

نام اقلیمها شنیدستی

مهرهٔ بوالعجب به شب دیدی

هست پیش تو همچو شب بازی

باش تا شیر بیشه بینی باش

گاه از آن عقل را بیازاری

با دلی پر ز حرص و دست تهی

کز تو با گریه ماند گوز و پنیر

وین پنیر بدت به گربه سپار

کند از جور چرخ در قفست