عارف متابعت نکند قال و قیل را

با دوستان حق چه کند خصم شعله خوی؟

پاس نفس بدار که آن خوی آتشین

چشمی که راه برد به آن لعل آبدار

از همت بزرگ به دولت توان رسید

در مرگ، غفلت تو سرایت نمی کند

باشد بهشت نقد، شهیدان اگر کنند

آخر سیاه بختی مجنون عزیز کرد

ای آن که شد ترا به نکویی بلند نام

کی نیل چشم زخم شود یوسف مرا؟

آزاده ای که تلخی احسان کشیده است