که به یوسف ندهد وقت سفر پیرهنی

بر تو شد جامه احرام ز غفلت کفنی

گر به اخلاص کند خدمت بت برهمنی

گر چه از خامه بی شق نتراود سخنی

هر که دندان نرسانده است به سیب ذقنی

که پریشان شود از ناله من انجمنی

بر سر خوان سلیمان چه کند بی دهنی؟

که شنیده است چنین طوطی شکرشکنی؟