که نقد هر دو جهان است خزانه دل

ز خود شراب برآرد زمین خانه دل

ز آه و ناله خویش است تازیانه دل

و گرنه نیست خط و خال دام و دانه دل

جزیره ای است ز دریای بیکرانه دل

ببر زآه چراغی به آستانه دل

فتد به دست که تا گوهر یگانه دل