از زیر خاک ناله مامی توان شنید

برگ خزان رسیده بود ترجمان باغ

باور که می کند که ازان چشم سرمه دار

سینگین دلی وگرنه ز طرف کلاه خویش

هرچند بر دل تو گران است بوی گل

پیوسته است سلسله عاشقان به هم

در جلوه گاه حسن تو از موجه سراب

آرام نیست قافله ممکنات را

پرشور شد ز ناله یک دست من جهان

حال درون سوخته جانان شوق را

بوی بهشت را که زمین گیر محشرست

از دست بازی مژه های دراز او