جان عرشی، فرش در زندان تن باشد چرا؟

لفظ می سازد جهان بر معنی روشن سیاه

تا تواند ترک تن کرد آدمی با این شعور

می تواند تا شدن فرمانروا جان عزیز

می توان از سوختن گردید واصل تا به شمع

تا دل پرخون تواند شد ز غربت نامدار

می تواند تا معطر ساخت مغز عالمی

دل به همت میتواند چون برون آمد ز پوست

پیر کنعان با دلیلی همچو بوی پیرهن

تا تواند آدمی هموار کردن خویش را

بگسل از طول امل سر رشته پیوند دل

دختر رز کیست تا سازد ترا بی اختیار؟

شد به لب وا کردنی گنجینه گوهر صدف

سر نمی پیچد به ترک سر ز تیغ آبدار

چون ز شبنم گوش گل صائب ز سیماب است پر