هر دلی را طره جانان نمی گیرد به خود

در دل عاشق ندارد راه غیر از فکر دوست

می پذیرد گرچه لوح ساده هر نقشی که هست

دل به راهش خاک شد با آن که می داند یقین

خاکیان بیجا دلی در مهر گردون بسته اند

بر بیاض گردن او نقطه ای از خال نیست

عشق را با بی سر و پایان بود روی نیاز

در حریم فکر صائب دور باش منع نیست