تار و پود هستیم را رشته آمال کرد

آنچه اسکندر به زور بازوی اقبال کرد

چون فروغ مهر و مه نتوان مرا پامال کرد

چون توان آیینه را قانع به یک تمثال کرد؟

سوز پنهان مرا بی پرده این تبخال کرد

دعوی خون را همین جامی توان پامال کرد؟

جام هر کس را فلک از مهر مالامال کرد

از شراب بیغمی تا چهره را گل آل کرد

طوق قمری سرو را مستغنی از خلخال کرد

عشق در پیری مرا بازیچه اطفال کرد

کشت مار اسیر چشم از آب این غربال کرد

طوطی گویای ما را زود خواهد لال کرد