جز گریه چشم اشک فشان را علاج نیست

درمانده ام به دست دل هرزه گرد خویش

تن در کشاکش فلک سفله داده ام

عنقا اگر نه گرد فشاند ز بال خویش

طوفان اگر نه شعله کشد از دل تنور

آن را که زد شراب، علاجش بود شراب

صائب به دست باد بود تا عنان زلف