گو نباشد شمع بر خاک این به خون آغشته را

ساده لوحان جنون از بیم محشر فارغند

نیست در دل خاکساران را تماشایی که نیست

تار و پود عالم امکان بود موج سراب

ناامیدی از غم عالم دل ما را خرید

تشنه برمی گشت از سرچشمه آب حیات

نیست جز اشک ندامت خوشه ای در آستین

صحبت افسرده را نادیدن از دیدن به است

جمع کردن خویش را در عهد پیری مشکل است

حاصل پهلوی چرب این خسیسان کاهش است

بر سر ریگ روان باشد اساس زندگی

نیست بی خون شفق نان فلک چون آفتاب