مسوز شمع در آن خانه ای که روزن نیست

ملال پای گرانخواب را ز دامن نیست

که در بساط زمین جای آرمیدن نیست

که هیچ سبحه ترا چون نفس شمردن نیست

مرا ز کوی خرابات پای رفتن نیست

شراب خوردن من کم ز شیشه خوردن نیست

که همچو خانه زنجیر پر ز شیون نیست

هنوز رشته امید را گسستن نیست

که باده را مزه ای به ز لب گزیدن نیست

که تخم سوخته را بهره از دمیدن نیست