دل ازان نخل به امید ثمر خرسندست

پرده خواب گران است سبک مغزان را

سرو را نیست ز پیوند به خاطر گرهی

دردمندی است پر و بال اثر افغان را

هر که ما را کند آزاد ز خود، قبله ماست

باش خرسند به قسمت که درین وحشتگاه

عارفان را گله از وحشت تنهایی نیست

صائب از تنگی دل شکوه ز کوته نظری است