شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
حکایت شمارهٔ ۱۱
سعدی
سعدی( باب پنجم در عشق و جوانی )
177

حکایت شمارهٔ ۱۱

یکی را پرسیدند از مستعربان بغداد: ما تَقولُ فی المُرْدِ؟
گفت: لا خَیرَ فیهِمْ مادامَ اَحَدُهُمْ لطیفاً یَتَخاشَنُ فاذا خَشُنَ یَتَلاطَفُ. یعنی چندان که خوب و لطیف و نازک اندام است درشتی کند و سختی، چون سخت و درشت شد چنان که به کاری نیاید تلطف کند و درشتی نماند.
امرد آن گه که خوب و شیرین است
تلخ گفتار و تندخوی بود
چون به ریش آمد و به لعنت شد
مردم آمیز و مهرجوی بود