درویشی را دیدم سر بر آستان کعبه همی مالید و می گفت: یا غفور یا رحیم تو دانی که از ظلوم و جهول چه آید.

عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت، من بنده امید آورده ام نه طاعت و به دریوزه آمده ام نه به تجارت.

اِصْنَعْ بی ما اَنتَ اهْلُه.