نظر به حال پریشان ما نیندازی

که من اسیر نیازم تو صاحب نازی

بدین صفت که تو باز بلندپروازی

تو شوخ دیده مگس بین که می کند بازی

نمی برد که من از دست ترک شیرازی

قتیل عشق شهید است و قاتلش غازی

گر آفتاب ببینی چو موم بگدازی

که عاقبت بکند رنگ روی غمازی

چه دشمنیست که با دوستان نمی سازی

مثال ابر بهار و تو خیل می تازی

که گر به قهر برانی به لطف بنوازی

به یک ره از نظر خویشتن بیندازی