بر بدایع نظم تو ، ای فریدالدین

نه باغ طبع ترا هست جز ادب شجری

بگرد تو نرسند اهل نظم و نثر امروز

بشعر یار خودم خوانده ای و لیک بفضل

چو من بفضل تو اقرار دارم از سر صدق

ترا فلک بمقام شرف رسانیدست

ببارگاه خداوند مشرق و مغرب

گران بها گهری و کجا تواند بود ؟

جهان تو داری ، طوبی لک ، ای فرید الدین