زهی جاهت فریدونی ، زهی ملکت سلیمانی

غلط گفتم ، خطا کردم، کجا آید بچشم اندر

نجوید دهر جز از رسم تو آثار فرخنده

قبول حضرتت داده یکی را تاج فغفوری

بهر آموزد از لفظ بدیع تو گهر باری

خداوندا، جهانبانا ،تویی کز دودهٔ آدم

تو اندر دیدهٔ تأیید بایسته تر از نوری

تو آن قادر خداوندی که از اعدا گه هیجا

در ایوان تو نپذیرند کسری را بفراشی

چو بگشایی لوای حق، بهیجا، خصم بربندی

ز شخص کشتگان هر ساعتی بر سفرهٔ حربت

بوقت حمله آوردن بهر آشوب صد بحری

همه تشویش عالم را بحسن سعی برگیری

بیک بخشش هزاران گنج وقت بزم برپاشی

اگر از خط فرمان تو سر برگرداند

نماند اندر همه عالم ز عدل تو ، خداوندا

جهان از داد تو آباد شد چونانکه در گیتی

ترا تأیید یزدانیست یار اندر همه وقتی

همی تا چون رخ دلبر بود خورشید گردونی

دل اعدای جاهت باد جفت رنج و دشواری

قرین دوستانت باد دولت های گردونی

پناه ساعد و بازوت بادا عصمت یزدان