ای مجیر دین ایزد ، کایزدت بادا مجیر

داعی اعمال را کف جواد تو مجیب

بدسگالان را خلاف امر تو بئس القرین

از ضیای رأی تست آرایش بالا و صدر

رایت السلام را تأیید تو دارد بلند

روز و روزی نیستی ، لیکن بشرق و غرب نیست

در بد و نیک امور و در کم و بیش علوم

آسمان را بر مراد رأی تو باشد مدار

در عقود ملک و دولت لفظ تو در ثمین

سینهای پر عطا یابد زگفتارت نشاط

نعمت هر هفت کشور پیش جود تو قلیل

حشمت تو در دهان نایبه بشکست ناب

ناید از غیر تو نیکو ضبط کار مملکت

آخری اندر وجود و اولی اندر شرف

ناشر فضل تو بوده هم وضیع و هم شریف

وقت تحریر رسایل خامه گوید مدح تو

گر بدریا و بصحرا بگذرت خلقت ، شود

چرخ اعظم با علو قدر تو باشد زمین

با جلال تو محل مهر و مه باشد محال

ای ترا جاه و عریض وای ترا قدر رفیع

لفظ تو آب زلال و خط تو سحر حلال

یک نمونه است از وفاق تو نعیم اندر بهشت

در مضا عزم تو گشته چون صبا و چون دبور

از فضالات نوالت امتی گشته غنی

سرورا، آنچ آید از احداث گردون بر سرم

بوده در دام عنا جان نژند من رهین

رنگ شیر و قیر دارد دهر و از بیداد او

اهتمام صادق و سعی نجیح تو مرا

گشتمی در زیر پای خیل محنت پایمال

در پناه تو قوی گشتم اگر بودم ضعیف

این چنین سعیی که فرمودی ندارد هیچکس

لیک من بنده بقدر وسع طاقت بعد ازین

از ثنای تو نخواهم داشتن فارغ زبان

در میان بوستان مدح تو چون بلبلان

تا بتلخی شیر و شیره نیست مانند شرنگ

سال و مه بادا ولی صدر تو اندر طرب

دولت باقیت را بر گوشهٔ کیوان لوا

دوستان مجلس تو لعل و خندان همچو گل