خون ترحم از دم شمشیر او چکد

ده قطره اشک از پی شست و شو چکد

خونم ز دیده جوشد و بر طرف جو چکد

این شربت از دماغ، مرا، در گلو چکد

تنها نه از مژه که ز تار هر مو چکد

آن مایه نیست کز دل موری فرو چکد

آن ها که از دلم چکد، از گفت و گو چکد