روح ستاره ای مگر امشب

در من حلول کرده که این سان

از تنگنای حس و جهت پاک رسته ام

بیداری است و روشنی و بال و اوج و موج

باز آن بلند جاری

باز آن حضور بیدار

مثل شراع کشتی یاران

می اید از کرانه ی دیدار

دیدار او اگر چه بسی دیر

دیدار او اگر چه بسی دور

پر می کند تغافل شب را

از آفتاب صبح نشابور

آن جرعه جرعه جام تبسم

وان گونه گونه باغ تکلم

در سایه ی بلند الاچیق شب

باز آن هزار خرمن آتش

باز آن نثار زمزمه و نور

روح ستاره ای است که گویی

چندی افول کرده ست

وینک دوباره ناگاه

تابیده از کران ها

در من حلول کرده ست