مثل هزارپایی ‚ مجروح

و ناتوان و بی روح

خود را کشاله می کند

اندام های شب

ریزابه های ابر شبانگاهی

بر سنگفرش ها

جمع ستارگان را

مهمان کوچه کرده ست

از دور دور آتش سیگار

و چند مست بیکار

با خنده های قه قاه

و نغمه های تکرار