نظر به ساقی باقی جان گداز کنید

معاشران گره از زلف یار باز کنید

که گاه سوز گرفتار ریزش دمع اند

حضور مجلس انس است و دوستان جمع اند

ز باغ عشق گل وصل یار می روید

رباب و چنگ به بانگ بلند می گوید

ز عقل خویش ندانی که کیست زنده به عشق

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق

اگر چه قبلۀ جان طاق ابروی یار است

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است

مرا که بادۀ وحدت به قلب خونین است

نخست موعظۀ پیر می فروش این است

بجز شکسته دلی را خدا ز کس نخرد

به جان دوست که غم پردۀ شما ندرد

که تا بجوید رهی ز دلربا حافظ

و گر طلب کند انعامی از شما حافظ