عشّاق جمله مست خدا مشکسار هم

دیدار شد میسر و بوسو کنار هم

از عشق روی یار معطّر چو لادن است

زاهد برو که طالع اگر طالع من است

بی صلح کل ، اراده پستی نمی کنیم

ما عیب کس ، برندی و مستی نمی کنیم

در بحر عشق ، کشتی توحید را براند

ای دل بشارتی دهمت محتسب نماند

بر یاد آن نگار گل اندام مه جبین

آن شد که چشم بد نگران بودی از کمین

می دان که فهم تو به خدا کم ز کرمکی است

خاطر به دست تفرقه دادن نه زیرکی است

تاریک گشت روز من از زلف چون شبش

بر خاکیان عشق فشان جرعۀ لبش

در پیش بندگان تو همواره بنده اند

چون کائنات جمله به بوی تو زنده اند

در باغ دل شمیم گلستان عدل تست

گوی زمین ربوده چوگان عدل تست

کای پر ز خون برای تو این عشق آبروست

تا از نتیجۀ فلک و طور و دور اوست

گیرد « کمال » ساغری از دست دلبران

خالی مباد کاخ جلالت ز سروران