در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی

صد چشمه آب حیوان از قطرۀ سیاهی

ملک آن توست و خاتم فرما هر آنچه خواهی

بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی

تنها جهان بگیرد بی منّت سپاهی

یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی

گر حال ما بپرسی از باد صبحگاهی

تا خرقه ها بشوئیم از عجب خانقاهی

مرغان قاف دانند آئین پادشاهی

مثل تو کس ندیده این علم را کماهی

تعویذ جان فزائی ، افسون عمر کاهی

اینک ز بنده دعوی ، از محتسب گواهی

وی دولت تو ایمن از صد مست تباهی

ما را چگونه زیبد ،دعوی بی گناهی

عَطْفاً علیٰ مُقّلٍ حَلَّتْ بِهِ الدَواهِیْ

ظلم از جهان برون شد تا تو جهان پناهی

رنجش ز بخت منما ، باز آبعذرخواهی