نور خدا روشنی جان ماست

باده توحید چو در دست اوست

هر که خراب از می جانانه نیست

چون ز ازل خلق مشیّت نمود

روی خداوند چو احمد (ص) بود

جلوه احمد ز خدا چون علیست

جلوه زهرا ز خداوندگار

گشته عیان از رخ زهرا حسن

نور حسن گشته عیان در حسین

نور حسین در رخ سجاد بین

مظهر سجاد یقین باقر است

جلوه باقر همه در صادق است

مظهر جعفر ز ازل کاظم است

نور رخ موسی جعفر رضاست

نور رضا هست عیان از تقی

نور تقی جلوه گر از هادیست

مظهر هادی حسن عسکریست

پور حسن نور خدا قائم است

جلوه قائم به دل اولیاست

جای امام است دل دوستان

هر که ز یزدان دل او منجلیست

ساقی مه روی و رخ مرتضی

مهر رخش در دو جهان تافته

هر که بنوشید می از دست او

آینه اش چون که به حق صیقلی است

نور خدا هست چو نور امام

بنده ایشان ز ازل شد «کمال»