سر نهادن به در میکده مستانه خوش است

با دف و چنگ و نی و نعرۀ رندانه خوش است

بوسه ها ی شکرین بر لب جانانه خوش است

مست و مدهوش شدن از دو سه پیمانه خوش است

با دلی پاک و سری مست و صمیمانه خوش است

در ره عشق بتان مردن مردانه خوش است

بت پرستی به چنین نادره بتخانه خوش است

خوردن اندر حرمی پاک ز بیگانه خوش است

سر فکندن به ره دوست مجدّانه خوش است

مرغ دل صید از این دام و از این دانه خوش است

نالۀ بلبل دلدادۀ دیوانه خوش است

دیدن گنج عیان در دل ویرانه خوش است

سنبل موی پریشان تو بی شانه خوش است

دیدن از دیدۀ تو علّت افسانه خوش است

معتکف چون خم می در دل خمخانه خوش است

سوختن بال و پر خویش چو پروانه خوش است

به طواف قد رعنای تو بی لانه خوش است

مردن اندر سر کوی تو غریبانه خوش است

داروی مرحمت نیک طبیبانه خوش است

حمد للله که مرا بادۀ شکرانه خوش است

بذل لطفی ز شهنشاه کریمانه خوش است

باختن دین و دل و هستی و کاشانه خوش است

بوسه بر پای تو ای عاشق فرزانه خوش است

در شکسته صدف دل دُر یکدانه خوش است

دیدن روی تو هر لحظه در این خانه خوش است

نزد عشّاق چنین همّت شاهانه خوش است