56
شمارهٔ ۷۸۶
ما لبت را نمک، شوان ملاحت خوانیم
خال مشکین ترا دانه دلها دانیم
در وفاداری و دلدادگی و جانبازی
آنچه گویند در این باره دو صد چندانیم
از جدائی همه دم هست شکایت ما را
بینی ار با دل پردرد چوئی نالائیم
با دلی پاکز آلایش و با صدق و صفا
جان به کف بهر نثار قدم جانانیم
ساکن کوی نگاریم چو معنا در لفظ
گر به ظاهر نگری بی سر و بی سامائیم
رمز توفیق در این است که در گلشن دهر
همچو بلبل به توانیم و پر گل خندانیم
پای بندیم به عهد خود و بر وجه کمال
با دل و جان و تن و عاطفه هم پیمائیم