عمر گذشت و هنوز معتکف این دریم

بین که چسان زندگی بی تو به سر می بریم

ور تو بگونی روان از سر آن بگذریم

چونکه به منزل رسیم بار فرود آوریم

ما که ترا دیده ایم بیش به خود ننگریم

بر تو چو یا بیم دست هر یک از آن برخوریم

از قبل درد تو شکر که هم خوشتریم