چون آفتاب خزانی، بی تو دل من گرفته است

این آسمان بی تو گویی ، سنگی است بر خانه امروز

از چشم می گیرم آبی تا پای تا سر نسوزم

ترسم نیایی و آید، خاکستر من به سویت

از کُشتنم دیگر انگار، پروا نمی داری ای یار !

چــون خستگان زمین گیر، تن بسته دارم به زنجیر

آه ای سفر کرده ! برگرد، ای طاقتم برده، برگرد