چون روان گردم که زاب دیده پایم در گل است

همچو آواز جرس فریاد ما بی حاصل است

منزلی کانجا فرود آید زمینی مقبل است

وین تصور خودم را بیش از فراقش قاتل است

گرچه آسان است پیوستن بریدن مشکل است

دیگران از آب و گل منظورم از جان و دل است

مردم صاحب نظر داند که قولش باطل است

ما میان موج دریاییم و او برساحل است

همنشین شمع سوزان از حرارت غافل است

هر که جان آشنا دارد به ایشان مایل است