عاشق کسی بود که کشد بار بار خویش

شد زگانیم همه در کار عشق یار

چشمم چو جویبار شد از انتظار و نیست

از عاشقان مرادش اگر بی مرادی است

چشمش به تیر غمزه چو می بفکنده شکار

در بند زلف یار بود جان من هنوز

شب ها مخسب و روز میاسای ای همام

امروز روزگار ریاضت کشیدن است

گر هستی مراد تو برخیزد از میان