غروب مژده بیداری سحر دارد

غروب از نفس صبحدم خبر دارد

مرا به خویش بخوان همنشین با جان کن

مرا به روشنی آفتاب مهمان کن

پنهسایه من باش

و گیسوان سیه را سپرده دست نسیم

حجاب چهره چون آفتاب تابان کن

شب سیاه مرا جلوه ای مرصع بخش

دمی به خلوت خاص خلوص راهم ده

به خود پناهم ده

که در پناه تو آواز رازها جاری ست

و در کنار تو بوی بهار می اید

سحر دمید

درون سینه دل من به شور و شوق تپید

چه خوش دمی ست زمانی که یار می اید