چه غم که نیست مرا حاصل ای مسلمانان

دلم ز دیده شود مبتلا و جان از دل

حسد برند که پیوسته عاشقی چه کنم

ز اضطرابِ به دریافتاده بی خبرست

ز خرقه سیر شدم مولعِ خراباتم

به یک پیاله می اثباتِ پارسایی را

همان نزاریِ مستم کز اعتبار انگشت