ساقی بیا که آتش عشقم به جان گرفت

مانند نقطه عاقبتم در میان گرفت

ظلمت فضای خانه کرّوبیان گرفت

کِی مُلک دل به قوّت بازو توان گرفت

تا شمع را ز سوز من آتش به جان گرفت

گر گرگ گوسفند ز دست شُبان گرفت

الّا کسی که الفت با باغبان گرفت

آتش به جان شمع ز دست زبان گرفت

آنکس بریده ره که پی کاروان گرفت